Etro, Messe de Minuit

           Dziś Sabbath zabrała mnie do kościoła. Mówiła kiedyś, że będzie on z początku pachniał cytrusami. Ale tak tym razem nie było. Mały zakurzony kościół, chyba dawno nikogo tu nie było. Mam podejrzenia, że ostatni odbywający się tu obrzęd mógł być na granicy prawa kościelnego, a może nawet lekko przekroczył tę linię. Musiała w nim uczestniczyć Donna Karan wraz ze swym labdanum. Zdecydowanie.  Najpierw dyskretnie wyczułam jej obecność, wcześniej był kurz (co jest normalne dla małego zapomnianego kościółka). Ale im głębiej wchodziłam tym bardziej wyczuwałam jej obecność. Miałam wrażenie, że zaraz ukaże się całym swym majestacie.

Stoję pod ołtarzem, czuję się tak bezpiecznie. Stare mury mnie nie przerażają, wręcz przeciwnie, czuję się bezpieczna. Stoję, chłonę atmosferę. Oswoiłam woń, czuję ją mniej intensywnie, ale wciąż wyraźnie.  Chłonę to poczucie bezpieczeństwa.  Sabb wspominała o intymności. Tak, zdecydowanie. Ta niewinna chwila jest dla mnie też intymna. Nie wiem dlaczego, ale czuję tę intymność i nie chcę by ktokolwiek mi ją zabierał.

Po dłuższym czasie zauważam starą księgę na ołtarzu, podchodzę. Czuję, że delikatnie przesiąkła zapachem mirry. Jednak jest coś jeszcze. Spoglądam pod nogi. Widzę uchyloną klapę od wejścia do piwniczki. Pachnie z niej słodko. Przyzwoitość zabrania mi tam wejść. Opuszczam świątynię, jednak jeszcze przez wiele godzin jej zapach mi delikatnie towarzyszy. Jeszcze tam wrócę.

Grafika pochodzi z opisu perfum na fragrantica.com