Philippa Gregory “Błazen Królowej” (The Queen's Fool)

Jest to kolejna książką z cyklu powieści o dynastii Tudorów. Historia zostaje opowiedziana poprzez losy tytułoweju bohaterki, która przez swój nadprzyrodzony dar zostaje Błaznem na dworze Edwarda, a później jego siostry Marii.

O czym jest ta książka?

- o prześladowaniach religijnych

- o samotności

- o sprawowaniu władzy (Edward Tudor, Maria)

- o związkach między przyrodnim rodzeństwem

- o dworskich intrygach

- o miłości- i tu napiszę więcej, ponieważ sądzę, iż książka ta opiera się głównie na opowieści o uczuciach głównych bohaterów. Dowody? Proszę bardzo:

Maria Tudor- kobieta, która widząc portret swego przyszłego męża zakochuje się nim bez pamięci. Kwitnie, gdy ukochany jest blisko. Lecz poznajemy Królową Anglii także jako kobietę, porzuconą, zranioną.

Elżbieta Tudor- zostaje nam przedstawiona jako kobieta używająca miłości i pożądania jako narzędzia do spełniania swych pragnień.

Hanna Green- tytułowa postać; z pewnością „kocha” młodego lorda Dudleya, który wywrócił jej życie do góry nogami- jest to miłość raczej poddańcza, która raczej jest oddaniem. Jest również kochającą córką. Z początku jej małżeństwo zostało zaplanowane z rozsądku. Jednak Błaźnica wpierw rozkochała w sobie narzeczonego, by go pokochać całym sercem. Jednak dopiero możliwość wiecznej utraty miłości uświadomiła jej czym jest miłość i z kogo kocha prawdziwie. Hanna zaskakuje także czułością i miłością jaką darzy nieswoje dziecko.

Amy Dudley- żona oszalała (w dosłownym sensie) z zazdrości

Daniel- mąż Hanny Grey, wpierw młodzieniaszek przerażony swym popędem, z czasem wyrozumiały, gotowy na ustępstwa mąż. Jednak miłość nie przeszkadzała mu w posiadani dziecka „na boku”.

Podobnie jak pozostałe książki Philippy Gregory i tę się czyta bardzo dobrze. Jednak nie jest to jej najlepsza książka. Warto ją przeczytać w celu uzupełnienia wiedzę o sytuacji w Europie podczas rządów Marii Tudor, a także by mieć ciągłość w dziejach dynastii Tudorów. Tak jak w pozostałych książkach z serii bohaterowie nie są tylko czarni lub biali, nawet ich złe czynny mają swoje uzasadnienie.

Książkę polecam do pociągu, czy do torebki. Ale uwaga: można przegapić następny przystanek.