Amoniaczki

   Amoniaczki wielu osobom kojarzą się z dzieciństwem. Przez wielu zapomniane. Przypomniałam sobie o nich widząc w sklepie amoniak.Amoniak kupiłam, ale brakowało mi odwagi by go użyć. Minęło kilka tygodni, potrzebowałam upiec coś polskiego, czego nasi znajomi nie będą znać. Zdecydowałam się. Pełna zapału stanęłam do przygotowywania ciasta i wydawało mi się, że piekę ciasteczka w salonie fryzjerskim. Wszystko przez ten zapach! Amoniak połączony z mlekiem pachnie jak farba do włosów. No cóż, ktoś wchodząc do domu szybciej posądziłby nas o zmianę koloru na głowie niż na szykowanie smakołyków. Na szczęście, po pieczeniu ciastka nie wydzielają już tego przykrego zapachu. Za to są puszyste i chrupkie jednocześnie. Lekko słodkie, odrobinę waniliowe. Pyszne. A do tego, mogą długo leżeć, u mnie wytrwały tydzień.

   Potrzebujemy (na ponad 100 ciasteczek):

1 kg mąki + mąka do podsypywania

250 ml mleka

200 g mąki

150 g cukru

4 jajka

4 łyżeczki amoniaku

szczypta soli

odrobina ekstraktu waniliowego (lub cukru waniliowego)

opcjonalne: daktyle, kandyzowana skórka pomarańczy

   Mleko podgrzewamy. W tym czasie masło, cukier, mąkę, jajka, sól i ekstrakt miksujemy. Do mleka dodajemy amoniak (w większym naczyniu, aby buzujące mleko z amoniakiem nie uciekło). Dolewamy do ciasta i wyrabiamy ciasto ręcznie. Będzie miało przyjemną konsystencję. Wkładamy na godzinę do lodówki. Następnie ciasto cienko wałkujemy i wycinamy ciasteczka (robiłam zwierzątka i okrągłe- okrągłe lepiej wyglądają po upieczeniu). Pieczemy 6 minut w piekarniku rozgrzanym do 200C (ciasteczka powinny osiągnąć złocisty kolor). Przy wycinaniu i pieczeniu polecam się ratować pięknie pachnącą świecą lub woskiem, bo zapach ulatniającego się w 60C amoniaku jest zabójczy. Otwarte okno również jest mile widziane. 

   Znacie amoniaczki?