Rani Manicka, Matka ryżu

   W mojej rodzinie lubimy czytać. Tak było zawsze. Gdy tym razem Kasia poleciła mi książkę (no dobra, nie książkę a samą autorkę), wiedziałam że muszę ją przeczytać. Książkę czytałam długo- raz z powodu niedoboru czasu, a dwa- bo to nie jest literatura plażowa. Jednak jeżeli lubicie wylegiwać się na urlopie z książką i nie musi być ona "o niczym" polecam wam "Matkę ryżu".

   Cała akcja książki na pierwszy rzut oka tyczy się Lakszmi. Postać poznajemy gdy jest dziewczynką, a chwilę później zostaje wydana za mąż. Wraz ze świeżo poznanym, starszym o wiele lat, mężem opuszcza samotną matkę i przeprowadza się do Malezji. Rodzą się dzieci, rodzą się wnuki i każdy ma inny punkt widzenia. Poznajemy zarówno losy Malezji (okropieństwa wojny) jak i rodziny widziane z różnych perspektyw. 

   O czym jest ta książka? Ciężko to uogólnić. Z pewnością o uczuciach, o różnych spojrzeniach na sytuację, o przywiązaniu, miłości (o nieodwzajemnionej oraz o tak wielkiej, że prowadzącej do nieszczęść) i nienawiści. O zazdrości, uzależnieniu. O tak silnej miłości do dzieci, że aż zabroczej. O dążeniu do zapewnieniu dzieciom lepszego życia.O ciągłym strachu o los najbliższych, o oddaniu.O tym, że wszystko można przetrwać. 

   Mogłabym wymieniać tak dalej, ale moje zdolności literackie nie są najlepsze. Książkę polecam. 

Grafika pochodzi z empik.pl